Rozdział 38 "Znowu on"

*Oczami Niny*

Od początku lotu do Londynu Malik wpatrywał się w jeden punkt i się nie odzywał.

-Ej Zayn weź się ogarnij ona przecież wróci!- podeszłam do niego i powiedziałam.

-A jak nie?

-Wątpisz w nią?- odezwał się Harry

-Nie ale wiecie jak jest, chcę żeby była szczęśliwa.

-Myślisz że była by szczęśliwa bez ciebie?-zapytałam ze śmiechem.

-Nie wiem tam ma rodzinę i w ogóle.

-Tak ma rodzinę ale nie ma chłopaka którego naprawdę kocha. Weź przestań ona bez ciebie nie wytrzyma 5 dni.

-To dobrze bo ja bez niej też- powiedział ale tym razem się zaśmiał.

*Oczami Vero*

Moje myśli cały czas krążyły wokół przystojnego mulata. Po jakiejś godzinie wylądowaliśmy w Polsce. Na lotnisku czekała na mnie już Paula.

-Siema! Wreszcie jesteś!- powiedziała szybko i mocno mnie przytuliła.

-Cześć! Jak z babcią?- pytałam zmartwiona.

-Wybudziła się! Chodź na pewno się ucieszy, że przyleciałaś- wzięłam bagaż i szybko poszłyśmy do samochodu. Były straszne korki więc do szpitala jechałyśmy 2 godziny. Moja siostra spieszyła się do pracy więc zostawiła mnie przed wejściem i odjechała. Gdy weszłam do sali na twarzy kobiety pojawił się uśmiech.

-Babcia!- zawołałam, podbiegłam do niej i mocno przytuliłam.

-Jezu dziecko nie ściskaj mnie tak bo mnie udusisz- śmiała się.- Czemu nie zostałaś jeszcze w Londynie?- spytała.

-Jak usłyszałam że jesteś w szpitalu musiałam przylecieć. 

-Oj panikujecie, nic wielkiego się nie stało- powiedziała lekceważąco. Ona nigdy się niczym nie przejmowała, po prostu żyła chwilą. Kochałam w niej tę cechę ale czasem też mnie denerwowała.- Opowiadaj lepiej jak ci się w podobało w Anglii.

-Tak prawdę mówiąc większość czasu byłam w USA- odparłam. Opowiedziałam jej całą historię jak to się stało że wylądowałam w Stanach Zjednoczonych.

-Ten Zayn musi być naprawdę fajny -stwierdziła.

-I jest!- odpowiedziałam śmiejąc się.

-Co zamierzasz?- dopytywała.

-Myślę o przeprowadzce do UK.

-Będzie mi cię brakowało ale jeśli tego naprawdę chcesz to zrób to, spełniaj swoje marzenia!- powiedziała. Z babcią zawsze mogłam porozmawiać, zawsze mi doradziła w trudnej sytuacji. Rozmawiałyśmy tak jeszcze parę godzin aż zaczęło robić się późno a chciałam dojechać do domu w miarę wcześnie żeby porozmawiać z rodziną. Na szczęście nie miałam daleko. Postanowiłam że pójdę na pieszo. Wyłam ze szpitala i ruszyłam w wyznaczonym kierunku.

-Ej mała- zamurowało mnie, tak dawno nie słyszałam tego głosu i nie chciałam go słyszeć.

-Czego ode mnie chcesz?- spytałam.

-Nie bądź taka ostra.

-Nie zrozumiałeś jak ci powiedziałam, że nie chcę mieć z tobą do czynienia?- próbowałam być spokojna ale moja cierpliwość została wystawiona na próbę.

-Ja cię kocham- odparł i dotknął mojej twarzy, spojrzałam w jego oczy, zobaczyłam w nich coś przerażającego. On był szalony, nieprzewidywalny, nie wiadomo co on może zrobić. Jak najszybciej odepchnęłam ją od siebie.

-Idź się lecz ty jesteś psychiczny, nie zbliżaj się do mnie!- krzyknęłam i zaczęłam biec do domu.

-Jeszcze tego pożałujesz suko!- Wrzeszczał za mną ale ja nie obracałam się za siebie, zbyt się bałam by to zrobić.

-Co się stało?- zapytała mama gdy byłam już w mieszkaniu i zobaczyłam moją minę.

-To znowu on- wyszeptała.

-Ale kto?

-Artur- kiedy wypowiedziałam to imię zrozumiała moje przerażenie. Nigdy pewnie nie dowiedziała by się co on mi robił gdyby nie Nina.

-Już spokojnie- powiedziała i przytuliła mnie do siebie. Po jakimś czasie się uspokoiłam. Zjadłyśmy obiad, rozsiadłyśmy się przed telewizorem i oglądałyśmy telewizję. Jakieś 2 godziny później dołączył do nas tata.

-Muszę z wami porozmawiać- powiedziałam poważnie.

-Coś się stało?- spytał.

-Bo ja…- zacięłam się nie wiedząc jak zacząć tą rozmowę.

-Jesteś w ciąży?- spytała mama.

-NIE oczywiście, że nie- odparłam. Skąd jej się to wzięło.

-To co?- zapytał tata.

-Zastanawiam się nad przeprowadzką do Londynu- wydusiłam z siebie.

-CO?!- krzyknął

-Tak czy inaczej chcę to zrobić ale chcę żebyście mnie wspierali.

-Ale skąd ta nagła decyzja.

-No booo…- mama nie dała mi dokończyć.

-Zakochała się- powiedziała. Popatrzyłam na nią zdziwiona.- Matki wiedzą takie rzeczy. No dobrze ale gdzie byś mieszkała?

-Z Niną- powiedziałam szybko.

-Ja nie widzę przeciw wskazań- stwierdziła.

-No dobra- powiedział tata. Rzuciłam mu się na szyję i zaczęłam ściskać.

-Dziękuję!!!- Tak minęły kolejne dwa dni. Tak bardzo tęskniłam za Zaynem. Od wczoraj się do mnie nie odzywał, nie odbierał telefonów nie odpisywała na smsy. Postanowiłam iż polecę s powrotem do UK. Z babcią już coraz lepiej za parę dni mają ją wypisać. Naprawdę silna z niej babka. Samolot miałam na 13 a była już 11. Moja walizka była już spakowana musiałam się tylko ogarnąć i ruszamy w drogę. Zajęło mi to 30 minut. Rodzice odwieźli mnie na lotnisko. Odprawę przeszłam dosyć szybko i po chwili siedziałam już w samolocie.

____________________________

Siema!!!!  Zapraszam do czytania i komentowania!!! Mam nadzieję że się spodoba!!!! Miłego czytania!!