Rozdział 17 "Koszmar"

Pokłóciłam się z Niallem nawet nie wiem o co. Kiedy chciałam podejść do niego na ulicy zaczął przede mną uciekać. Próbowałam  go dogonić. Blondas wbiegł na ulicę.

-Uważaj- krzyknęłam gdy zobaczyłam nadjeżdżający samochód. Po chwili wbił się w jego ciało. Nie mogłam w to uwierzyć jedyna osoba na której mi brakowało leżała nieruchomo na ziemi. Z jego głowy wylewało się morze krwi. Obudziłem się z krzykiem.

-Kochanie co się stało?- spytał Nialler.

-Jezu jak się cieszę że tu jesteś- wtuliłam się w jego umięśniony tors.

-Tak jestem i przez cały czas tu byłem ale co się stało?- pytał.

-Miałam straszny sen- mówiłam ze łzami w oczach.

-Co ci się śniło- spytał zmartwiony.

-Śniło mi się że pokłóciliśmy się i… i cię goniłam i wpadłeś pod samochód - zaczęłam szlochać.

-Ale patrz ja tu jestem- wyszczerzył się.

-I za to cię kocham- powiedziałam.

-Też cię kocham- odparł i mnie pocałował.

-Chodźmy spać bo jest- spojrzał na zegarek- O boże jest już 10:40.

-Szybko idź się ogarnij a ja zrobię ci śniadanie.

-Jesteś mistrzem- powiedział i wybiegł do łazienki.

-Wiem- krzyknęłam i podążyłam do kuchni. Zrobiłam nam tosty z serem i szynką. Nagle Niall wybiegł z mieszkania ale po chwili wrócił z jakąś torbą.

-Co to?- spytałam.

-Liam przywiózł mi ubrania na przebranie i gitarę- poinformował mnie.

-Ok przebierz się i chodź bo śniadanie jest już gotowe. Tylko pójdę obudzić Vero.- mówiłam idąc w stronę jej pokoju.

-Wero wstawaj zrobiłam śniadanie- zero reakcji.- Jak nie wstaniesz to pożałujesz.

-Za 10 minut.

-Nie już bo będzie zimne!

-Nie będzie- weszłam do łazienki i nalałam wody do szklanki.

-Ostrzegałam to się źle dla ciebie skończy- powiedziałam, zero reakcji więc wylałam zawartość naczynia na Weronikę.

-Zabije cię!!- krzyczała wyskakując z łóżka.

-Niall ratuj!!- schowałam się za chłopakiem.

-Co się stało?- zapytał przejęty

-Nawet on ci teraz nie pomorze- wykrzykiwała, dawno nie była na mnie taka zła jak teraz.

-V no daj spokój, ostrzegłam cię- broniłam się.

-Vero spokojnie- uspokajał ją blondyn.

-Przez nią jestem mokra!

-Ale i tak idziesz się teraz myć- przekonywał ją.

-No dobra tak czy inaczej pożałuje tego co zrobiła- powiedział wymachując mi palcem prze oczami.

-Dobra, dobra lepiej idź już do tej łazienki- zaśmiał się Nialler. Dziewczyna w wyznaczonym jej kierunku.

-Dziękuję za ratunek- powiedziałam wtulając się w niego.

-Niema za co ale umieram z głodu- powiedział wyginając usta w podkówkę.

-Śniadanie jest już gotowe, siadaj a ja ci przyniosę- ruszyłam po jedzenie ze śmiechem. Podałam mu je i wzięłam też dla siebie. Kiedy je skończyliśmy przyszła Weronika.

-Ja muszę już iść kochanie- powiedział przytulając mnie.

-Szkoda ale zespół czeka- odparłam.

-Będę po ciebie o 15

-Ale przecież o 19 zaczyna się koncert

-No tak ale najpierw zabieram cię na obiad- powiedział z uśmiechem.

-Mmm- uśmiechnęłam się do niego zawadiacko-a co z Wero?

-Spokojnie Zayn się nią zajmie- odpowiedział mi podobnym uśmiechem.

-To dobrze ale teraz radzę i się pospieszyć bo Paul będzie zły.

-Dobra, dobra on wie że ja prawie zawsze się spóźniam- powiedział, złożył kolejny w tym dniu pocałunek na mych ustach i wyszedł. Podałam śniadanie Vero i zaczęłam robić porządki w domu. Po jakimś czasie dołączyła do mnie V. W czasie porządkowania puściłyśmy muzykę i tańczyłyśmy przy niej.  Skończyłyśmy sprzątanie około 12:30.

-Wreszcie skończyłyśmy.

-Co dzisiaj robimy?

-Po mnie o 15 przyjeżdża Niall a ty zobaczysz- powiedziałam z tajemniczym uśmiechem.

-Ej ja chcę wiedzieć.

-Nie niespodzianka. Tak naprawdę to ja prawie nic nie wiem.

-To powiedz mi co wiesz.

-Nie bo to jest niespodzianka.

-No dobra- powiedziała i usiadła przed telewizorem, ja zrobiłam podobnie ale wzięłam jeszcze laptopa.

_______________________________

Przepraszam że dopiero teraz go dodaję ale "brak weny", rozumiecie. Mam nadzieje, że wam się spodoba. Proszę o komentarze! Miłego czytania!  :D xx